ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΑΡΤΑΣ
Μια μέρα σαν όλες τις άλλες (;)
Όταν η ροή της καθημερινότητας φαντάζει δύσκολη να την ακολουθήσεις και συνειδητοποιείς ότι ο χρόνος αγνοεί την ύπαρξη του φρένου, αυτό που μπορεί να σε σώσει ή να σου δώσει το αποτελειωτικό χτύπημα είναι οι μεμονωμένες στιγμές. Είναι αυτά τα βιώματα όπου εσύ ο ίδιος πατάς μία νοητή παύση που εντείνει τα όποια συναισθήματα προκύπτουν. Έτσι δημιουργούνται οι μνήμες που ξεχωρίζουν από το σωρό, κατοχυρώνονται στη «βιβλιοθήκη» του παρελθόντος και, εν τέλει, μας καθορίζουν ως υπάρξεις. Μία στο τόσο, οι στιγμές αυτές τυχαίνει να συσσωρεύονται χρονικά, ειδικά δε όταν οι ζωές μας βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή αλλαγής, σε ένα σταυροδρόμι όπου, αναγκαστικά, πρέπει να επιλέξεις μία πορεία.
Όσο κι αν υποτιμούμε πολλές φορές την αξία της καθημερινότητας, όλοι έχουμε αποθηκευμένες στο μυαλό μας κάποιες μέρες της ζωής μας πιο έντονες από το μέσο όρο, που θα μπορούσαμε να τις αποκαλέσουμε και κινηματογραφικές. Ένα σημαντικό μέρος της 7ης Τέχνης εμπνέεται από την πραγματικότητα και ο Γερμανός σκηνοθέτης Γιαν Όλε Γκέρστερ πράττει το ίδιο στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο, “OhBoy”. Με φόντο το σύγχρονο Βερολίνο και ήρωα το Νίκο Φίσερ, έναν νεαρό που αναζητεί την «ταυτότητά» του σε μια περίοδο αλλαγών και αποφάσεων για τη ζωή του, μας τοποθετεί στη θέση του παρατηρητή μίας ολόκληρης ημέρας του πρωταγωνιστή που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύεται άκρως κινηματογραφική.
Πώς ορίζεται το «κινηματογραφικό» μέσα από το οπτικό του πρίσμα; Ως ρεαλιστικό. Μακριά από υπερβολές και φλυαρίες, σκιαγραφεί την ψυχολογική κατάσταση κάθε σύγχρονου και ανήσυχου νέου που ζει σε έναν κόσμο κρίσης σε όλα τα επίπεδα. Ανάμεσα στους ήρωες και τις στιχομυθίες τους, τεντώνει ένα πολύ λεπτό σχοινί όπου δεν καλούνται απαραίτητα να ισορροπήσουν, λειτουργώντας παράλληλα ως το χέρι αυτό που ανά πάσα στιγμή μπορεί να το κουνήσει και όλα να γκρεμιστούν. Ο τρόπος που μας μεταδίδει την ημέρα του Φίσερ δεν αναγάγει ως αυτοσκοπό το δράμα εξαιτίας της μεγάλης της σημασίας, όπως αυτή εξελίσσεται. Πίσω από κάθε δύσκολη στιγμή κρύβεται και αυτή η δόση χιούμορ που σε κρατάει όρθιο, δημιουργώντας έτσι ένα έργο που βαδίζει στα χνάρια αγαπημένων κινηματογραφιστών όπως ο Γούντι Άλεν και ο Τζιμ Τζάρμους.
Το “Oh Boy” είναι μια ταινία με την οποία ο καθένας μας μπορεί να ταυτιστεί, γεγονός που εξηγεί, εν μέρει, και τον αντίκτυπό της στη Γερμανία, τόσο σε επίπεδο εισπράξεων, όσο και σε επίπεδο βραβείων. Είναι μια ταινία που δίνει βαρύτητα στην καθημερινότητα, είτε παρουσιάζει ως «Ιερό Δισκοπότηρο» μια κούπα με καφέ, είτε θέτει επί τάπητος κοινωνικά ζητήματα που μας αφορούν όλους. Μα πάνω απ’ όλα είναι μια ταινία που θα σε βάλει να σκεφτείς ίσως και με διαφορετικό τρόπο από τον διπλανό σου, μιας και τα βιώματα του καθενός και οι επιλογές μας είναι φυσιολογικό να διαφέρουν. Αυτό ακριβώς καθιστά το εγχείρημα του Γκέρστερ ενδιαφέρον, καθώς κατά την έξοδό σου από την αίθουσα σου δίνει πάτημα για περαιτέρω συζήτηση.
“I read the news today, oh boy” λένε οι Beatles στον πρώτο στίχο του “A Day in the Life”, ενός τραγουδιού που θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως εναλλακτικό soundtrack της ταινίας και που ο τίτλος του δημιουργεί τον απαραίτητο συνειρμό για το επόμενό μας ραντεβού στην αίθουσα του «ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ». Αυτή τη φορά είστε προσκεκλημένοι για έναν καφέ στο Βερολίνο, με θέα μία όχι και τόσο καθημερινή μέρα ενός καθημερινού (;) ανθρώπου.
Ραντεβού, λοιπόν, την Κυριακή στις 26 Νοεμβρίου, απλά να θυμάστε, ίσως ο καφές να αργήσει λίγο να σερβιριστεί.
Κυριακή 26 Νοεμβρίου, ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ
Oh Boy (A Coffee in Berlin, 2012)
Σκηνοθεσία – Σενάριο:: Jan Ole Gerster
Πρωταγωνιστούν: Tom Schilling, Katharina Schüttler, Justus von DohnányiΔιάρκεια: 86 λεπτά
Έναρξη Προβολής: 17:00
Είσοδος Ελεύθερη
