H 8η Μαρτίου δεν είναι μια συνηθισμένη, μια απλή ημέρα. Είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Αν και εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε να είναι μια συνηθισμένη μέρα, μια ημέρα ρουτίνας, αφού μεταξύ μας, τις γυναίκες τις αγαπάμε, τις τιμάμε και τις σεβόμαστε, κάθε ημέρα του χρόνου. Ή τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να κάνουμε όλοι μας.
Τι θα ήμασταν άλλωστε χωρίς τις γυναίκες; Αυτές είναι ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ, ο λόγος για τις περισσότερες στιγμές χαράς στη ζωή μας, η αιτία για τα πλατύτερα χαμόγελα και τις μεγαλύτερες αλήθειες που μοιραζόμαστε.
Μακριά από μότο τύπου “πίσω από κάθε πετυχημένο άντρα κρύβεται μια δυναμική γυναίκα”, αφού κάθε γυναίκα οφείλει να στέκεται δίπλα στον άντρα, σαν ισότιμος σύμμαχος.
Η γιορτή αποτελεί την ιδανική αφορμή για να παραθέσουμε δεκάδες λόγους για τους οποίους τις λατρεύουμε.
Αν και μεταξύ μας, και αυτοί λίγοι είναι.
Γιατί μας κάνουν καλύτερους άντρες. Βασικά είναι ο μοναδικός λόγος που μπαίνουμε (έστω στα λόγια) στο τριπάκι της αυτοβελτίωσης
Ξέρουν να συγχωρούν τα λάθη μας. Τα οποία, συνήθως, είναι πολλά, χαζά, συχνά και επαναλαμβανόμενα σε καθημερινή βάση.
Μας κάνουν το μεγαλύτερο δώρο από όλα, τη δυνατότητα να αγαπήσουμε έναν άλλο άνθρωπο (δηλαδή το παιδί μας) περισσότερο από τον εαυτό μας
Μας δίνουν την ψευδαίσθηση, όταν είμαστε ερωτευμένοι με κάποια από αυτές, ότι η ύπαρξή μας δεν είναι εντελώς μάταια, ότι τα πάντα δεν είναι προσωρινά και ότι υπάρχει η πιθανότητα, όταν έρθει το τέλος, να μην το αντιμετωπίσουμε εντελώς μόνοι
Για τον τρόπο (διαφορετικό, σύνθετο) που λειτουργεί το μυαλό τους. Μπορεί, συχνά πυκνά, να μας εξοργίζει. Αλλά, στο τέλος της ημέρας και αν είμαστε απολύτως ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αποδεικνύει ότι αποτελούν όντως μια πιο εξελιγμένη εκδοχή του ανθρώπινου είδους
Ξέρουν, σε αντίθεση με εμάς, να ακούν. Ακόμη και όταν το μόνο που τους λέμε είναι παράπονα για το πόσο άθλια περνάμε στη δουλειά.
Περνάμε μέσα τους, τους πρώτους 9 μήνες της ζωής μας. Με διαφορά τους πιο ξέγνοιαστους.
Ξέρουν να αγαπάνε. Πραγματικά, βαθιά, με αυτοθυσία και πραγματική ουσία.Επίσης, αν τις προδώσεις, ξέρουν να παίρνουν εκδίκηση. Αλλά αυτό δεν τους το χρεώνουμε στα καλά γιατί δεν μας συμφέρει.Γιατί μια ζωή προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τον έρωτά μας για μια γυναίκα (βλ. μάνα) μπας και καταφέρουμε να ερωτευθούμε κάποια άλλη. Μακάριος όποιος το καταφέρει.
“Γιατί μια γυναίκα μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου μπορεί…”
Γιατί ο τρόπος που φερόμαστε στις γυναίκες καθορίζει το πόσο άντρες είμαστε.
Γιατί “γυναίκες τριγύρω πολλές, πάρα πολλές, αλλά ποτέ ποτέ δεν είναι αρκετές…”
Γιατί μια γυναίκα μπορεί να παίξει και τον ρόλο του άντρα σε μια οικογένεια. Το αντίστροφο δεν γίνεται.
Γιατί βάζουμε στόχο στη ζωή μας να τις αποκρυπτογραφήσουμε. Και δεν τον πετυχαίνουμε ποτέ.
“Γιατί μια γυναίκα μόνο ξέρει να σου πει μια γυναίκα που αγάπησε πολύ…”
Γιατί έχουμε δύο εαυτούς. Έναν για τις γυναίκες (που μας αφορούν) και έναν για όλους τους άλλους.
Γιατί είναι πολύ πιο άντρες από εμάς.
Γιατί κάθε μας κίνηση γίνεται με γνώμονα εκείνες.
Γιατί απέναντί τους βγάζουμε τον πραγματικό μας εαυτό.Γιατί μια γυναίκα πάντα ξέρει τον τρόπο να σε ηρεμεί.
Γιατί μια γυναίκα ομορφαίνει κάθε κατάσταση. Αν έχεις πάει στρατό, καταλαβαίνεις.
Γιατί ό,τι κι αν κάνουμε, το κάνουμε για τα μάτια μιας γυναίκας.
Γιατί γυναίκες είναι οι μανάδες μας, τις οποίες αγαπάμε όσο τίποτα στον κόσμο.
Εδώ που τα λέμε, ακόμα και τα θηλυκά κατοικίδια, είναι πιο γλυκά και χαριτωμένα από τους μούργους.Γιατί είναι πάντα καθαρές και μοσχομυρίζουν.
Γιατί όταν είναι στεναχωρημένες γίνονται 100 φορές πιο όμορφες.
Γιατί μια γυναικεία φωνή πάντα ακούγεται στα αυτιά σου πιο φιλική και ευχάριστη από μια -οποιαδήποτε- αντρική.
Γιατί όταν κάνουν νάζια δεν μπορείς να τους πεις όχι.
Και βασικά, έχουν τον τρόπο να σε πείσουν για το οτιδήποτε.
Μας γεννούν, μας καθορίζουν, μας ωριμάζουν.
Γιατί χωρίς αυτές θα πεθαίναμε μόνοι μας, σαν τα σκυλιά.
Γιατί δεν έχουν δεύτερο κεφάλι για να σκεφτούν με αυτό.
Γιατί το να κλαις για μια γυναίκα είναι που σε κάνει άντρα.
Γιατί αν δεις τη γυναίκα σου, να γεννά, καταλαβαίνεις ότι δίπλα της είσαι λίγος.
Γιατί ξέρουν να ακούνε.Γιατί όταν θέλουμε να αποτυπώσουμε την ομορφιά με εικόνες, χρησιμοποιούμε γυναικείες μορφές.
Γιατί όταν μπαίνει μια όμορφη γυναίκα στο χώρο, όλοι σωπαίνουν και τα πάντα λειτουργούν σε slow motion.
Γιατί αν κυβερνούσαν πάντα γυναίκες, δεν θα είχε γίνει ούτε ένας πόλεμος.
Γιατί τα πιο πολλά τραγούδια και τα πιο πολλά ποιήματα είναι γραμμένα για εκείνες.
Γιατί είναι οι μόνες που τολμάνε να μας μιλήσουν με ειλικρίνεια.
Και συνήθως είναι και οι μόνες που ακούμε.
Γιατί όταν σε χαϊδεύει για να ηρεμήσεις, τίποτα δεν έχει σημασία πια.
Γιατί δεν τελειώνουν τα τραγούδια με τίτλο ένα γυναικείο όνομα.
Γιατί “στον πόλεμο και στον έρωτα είναι πιο βάρβαρες απ’τους άντρες”. Και μια γυναίκα μπορεί να σε ξυπνήσει και να σε σηκώσει απ’το πάτωμα με τρόπο 100 φορές πιο μπρουτάλ και άμεσο απ’ότι θα το κάνει ο κολλητός σου.
Γιατί οι φίλοι σου δίνουν το αίσθημα του “ανήκειν” και η γυναίκα το αίσθημα της συντροφικότητας.
Γιατί “είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’αγαπάω”, αυτό έγραψε η Μαλβίνα και μην το ξεχνάς.
Γιατί όταν μας κοιτάει όλα έχουν σημασία. Τα βήματα που κάνουμε απ’το αμάξι στο περίπτερο για τις πάρουμε τσιγάρα, τα βήματα απ’το κρεβάτι στην κουζίνα για να φέρουμε νερό, παγωτό, ό,τι.
Γιατί, κακά τα ψέμματα, παραδίνονται σ’ έναν έρωτα πολύ περισσότερο από εμάς. Και μην σκεφτείς αυτά που έκανες για μια γυναίκα που δεν είχες, σκέψου αυτά που έκανες για κάποια που είχες. Λιγότερα.
Γιατί η καλύτερη μπάλα που παίξαμε στο σχολείο είναι όταν εκείνη ήταν στην κερκίδα και μας χάζευε με τις φίλες της.
Γιατί όταν έφευγαν, ούτε η μπάλα δεν είχε νόημα για σένα.
Γιατί ξέρουν πάντα καλύτερα από εμάς και συνήθως είναι τόσο λαρτζ που δεν το παραδέχονται για να μη μας φέρουν σε δύσκολη θέση.
Γιατί έχουν για πλάκα τους Τρανσφόρμερς. Γίνονται μάνες, αδερφές, ερωμένες, φίλες και κολλητές σου ανά πάσα στιγμή. Δηλαδή κυρίως τη στιγμή που το χρειάζεσαι περισσότερο.
Γιατί εννοούν αυτά που λένε, κι ας μη λένε αυτά που πραγματικά εννοούν τις περισσότερες φορές.
Γιατί είναι όμορφες. Γιατί είναι ό,τι τελειότερα σχεδιασμένο σε αυτόν τον κόσμο. Μαλακίες. Γιατί απλά είναι όμορφες.
Γιατί κανείς δεν σε κάνει να νιώθεις τόσο ευχάριστα αφελής.
Γιατί όταν μια γυναίκα μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, κανείς δεν πρόκειται να σου ξαναφανεί αστείος.
Γιατί μας κάνουν πατεράδες.
Γιατί ξέρουν να συγχωρούν, και όχι να εκδικούνται.
Γιατί τίποτα στον κόσμο δεν έχει την ικανότητα να μας εκνευρίσει τόσο ολικά όσο αυτές. Πρέπει να παραδεχόμαστε την ανωτερότητα του αντιπάλου.
Για την μία έξτρα ανάσα που μας δίνουν.
Γιατί έπρεπε να γνωρίσεις πολλές γυναίκες στη ζωή σου για να καταλάβεις τι άνδρας είσαι.
Γιατί η γυναικεία φύση κρύβει δυνάμεις που ούτε καν ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε.
Γιατί η ευαισθησία και η αγάπη είναι γένους θηλυκού. Ανεξαρτήτως αν την εκφράζεις σε μία γυναίκα ή σε έναν άνδρα.
Γιατί ‘φτά – φτά – φτάσαμε, τα κορίτσια βράσαμε και τα δοκιμάσαμε’
Για το μικρό συναισθηματικό καταφύγιο που χτίζουν για να κλείνεται μέσα ο άνδρας της ζωής τους.
Για τα συναισθήματα που προκαλούν. Από το φόβο στη χαρά κι από την λύπη στην λύτρωση.
Γιατί είναι εντάξει να φερθείς παράλογα αρκεί να το κάνεις για εκείνη.
Γιατί το άρωμα μιας γυναίκας χαράζεται στη μνήμη πιο δυνατά κι από του αγαπημένου σου φαγητό.Για την αυταπάρνηση που όμοιά της δεν βρίσκεις στον θαρραλέο κόσμο των ανδρών.
Για όσα τράβηξαν επί σειρά αιώνων από τη βαρβαρώδη αγένειά μας.
Γιατί η τόλμη είναι ίδιον μιας γυναίκας περισσότερο απ’ ό,τι είναι ενός άνδρα.
Για το πώς συσπάται το σώμα τους στο ανδρικό χάδι.
Για τους πολλαπλούς ρόλους που αναλαμβάνουν στη ζωή τους, την ώρα που εμείς παλεύουμε με έναν.
Γιατί χρειάζεται μία γυναίκα συνήθως να λύσει ένα πρόβλημα που ταλανίζει δέκα άνδρες.
Γιατί μας βάζουν στη θέση μας πιο συχνά απ’ ό,τι μας έβαζαν μικρούς οι γονείς μας.
Γιατί είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί.
Γιατί ακόμα και στην προδοσία τους, ακόμα και στον τσακωμό τους, το κάνουν με πάθος, το κάνουν με νεύρο, το κάνουν με ζωή.
Για όλες τις χαζορομαντικές κινήσεις που μας ‘ανάγκασαν’ να κάνουμε από έρωτα για εκείνες.
Για όλους τους στίχους που γράφτηκαν και μελοποιήθηκαν για λογαριασμό τους.Για τα πρώτα ανυπόμονα φιλιά, για τις πρώτες άγουρες αγκαλιές.
Γιατί μας έκαναν να δοκιμάσουμε τα όρια της ανδροπαρέας και να βγούμε πιο δυνατοί μέσα από αυτό.
Για το χαμόγελό τους, που σου αλλάζει τη μέρα, τη διάθεση, τη ζωή.
Γιατί δεν φοβούνται να κλάψουν.
Για όλα αυτά που περνάνε όταν βγαίνουν έξω κοριτσοπαρέα.
Γιατί έχουν μάθει να ξεπερνάνε ηλίθιες προκαταλήψεις όπως ότι δεν ξέρουν να οδηγάνε.
Γιατί έχουν υπομονή μαζί μας και μας νταντεύουν όταν χρειάζεται.
