Όταν ο άνθρωπος που λέγεται ότι υπήρξε λογογράφος του σημερινού πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα έγραφε στο Βήμα ότι αυτό που ζητά ο πρωθυπουργός είναι μερικές εβδομάδες ακόμη δράματος, ώστε να κάνει δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ και τελικά να το κερδίσει προκάλεσε πολλές συζητήσεις, όσες σχεδόν και το πρόσφατο ταξίδι του στο Παρίσι.
Τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα αυτό;
Η προσφυγή στην περιβόητη Λέσχη των Παρισίων… Άλλωστε μια Ελλάδα του ευρώ που μόνο με τους ευρωπαίους δανειστές πληρώνει τα χρέη της, δεν έχει καμία πιθανότητα να κάνει τις πληρωμές αν ποτέ επιστρέψει στη δραχμή.
Βέβαια για να φτάσει η χώρα στη Λέσχη δεν είναι απαραίτητο να έχει γυρίσει πρώτα στη δραχμή. Αν όλα πάνε στραβά και η Ελλάδα οδηγηθεί σε πιστωτικό γεγονός το καλοκαίρι, κάτι που διακαώς επιθυμεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, η λύση είναι μία. Η Ελλάδα θα πάει στη Λέσχη των Παρισίων.
Αυτή η περίφημη λύση είναι το επόμενο βήμα από την αποτυχία των μνημονίων και του ΔΝΤ. Μάλιστα σε μια τέτοια περίπτωση το ίδιο το ΔΝΤ θα προτείνει στην Ελλάδα να πάει στη Λέσχη.
Η Πολωνία πρότεινε από το 2011 προσφυγή στη Λέσχη για την Ελλάδα, ενώ πριν ένα χρόνο ανάλογη κίνηση έκανε η Ολλανδία! Μάλιστα την πρόταση δήλωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Βάλντεμαρ Πάβλακ.
«Όσον αφορά την Ελλάδα πρέπει να επωφεληθεί από την σε βάθος γνώση και την θεσμική εμπειρία Οργανισμών, όπως η “Λέσχη των Παρισίων” που φρόντισε για την οικονομική αναδιάρθρωση σε πολλές δεκάδες χώρες», είπε τότε στους δημοσιογράφους.
Στο παρελθόν η Πολωνία είχε επωφεληθεί από τη βοήθεια της «Λέσχης των Παρισίων» για να μειώσει το χρέος της κατά 50%. Όσες χώρες φτάσανε στο κατώφλι της Λέσχης δεν ήταν απλά ένα βήμα από το γκρεμό, είχαν ήδη πηδήξει…
Τι είναι το Club de Paris, η Λέσχη των Παρισίων
Το Club de Paris, όπως είναι παγκοσμίως γνωστό, ιδρύθηκε το Μάη του 1956 και στην πρώτη συνάντηση των μελών του εξετάστηκε η αίτηση της κυβέρνησης της Αργεντινής για ρύθμιση του εξωτερικού της χρέους. Από τότε η Λέσχη των Παρισίων έχει καταλήξει σε 433 συμφωνίες με 90 διαφορετικές χώρες για την αναδιάρθρωση εξωτερικού χρέους συνολικής αξίας 580 δισ. δολαρίων ΗΠΑ, με τελευταία σημαντική συμφωνία πάλι με την Αργεντινή για συνολικό χρέος 10 δισ. ευρώ προς τους πιστωτές της, τον Μάιο του 2014.
Αρχικά η λέσχη αποτελούνταν από 11 χώρες, ενώ σήμερα συμμετέχουν 22 χώρες.
Γερμανία, Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Φινλανδία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ρωσία, Σουηδία, Ελβετία, Βραζιλία, Ισραήλ και Νότια Κορέα.
Η Λέσχη έχει την έδρα της στο Παρίσι, ενώ στις μηνιαίες συνεδριάσεις της, εκτός των 22 μελών της, συμμετέχουν και εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Εμπόριο, και άλλων παγκόσμιων, ή περιφερειακών οργανισμών.
Η Λέσχη των Παρισίων αποτελεί μια άτυπη, συνέλευση που πραγματοποιείται σε μηνιαία βάση ή τριμηνιαία στο Παρίσι μεταξύ πιστωτών που έχουν δανείσει χώρες, οι οποίες δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, ώστε να βρεθούν ρεαλιστικά υλοποιήσιμες λύσεις, όπως αναδιάρθρωση, επιμήκυνση, κούρεμα ή και διαγραφή του προβληματικού χρέους.
Πρόεδρος της Λέσχης, παραδοσιακά ορίζεται κάποιο υψηλόβαθμο διευθυντικό στέλεχος του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών. Η συζήτηση του προβληματικού χρέους μιας χώρας στη Λέσχη των Παρισίων πραγματοποιείται μόνον κατόπιν σχετικής πρόσκλησης της Λέσχης προς τον υπουργό Οικονομικών της χώρας και, μάλιστα, αφού έχει οπωσδήποτε προηγηθεί η προσφυγή της στο ΔΝΤ, από την οποία να προκύπτει η αδυναμία της να εξυπηρετήσει το εξωτερικό της χρέος.
Βέβαια οι συζητήσεις κρατάνε αρκετά και δεν λύνονται τα θέματα από τη μία στιγμή στην άλλη. Αυτό που είναι εμφανές είναι ότι οι… μπελάδες με το ΔΝΤ δεν τελειώνουν.
Πριν ληφθεί απόφαση, τα μέλη της Λέσχης ακούν τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, ο οποίος αναλύει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ζητήσει το Ταμείο, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει κατ’ αρχήν την αποπληρωμή των δικών του δανείων. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της «Λέσχης»: «Οι πιστωτές επιδιώκουν την εξόφληση των πιστώσεών τους στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Έτσι, ζητούν την άμεση καταβολή ενός όσο το δυνατόν μεγαλύτερου ποσού. Τα χρέη που δεν μπορούν να εξοφληθούν ρυθμίζονται με τρόπο που να διασφαλίζεται η ισορροπία των μελλοντικών πληρωμών και με στόχο να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα νέας αίτησης της χρεωμένης χώρας ενώπιον της “Λέσχης των Παρισίων”».
Παραδοσιακά στη συγκεκριμένη Λέσχη προσφεύγουν χώρες από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και πρώην κομμουνιστικές χώρες, ενώ δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο παράδειγμα χώρας με επίπεδο ευημερίας συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας, που να έχει λάβει διαγραφή χρέους από το συγκεκριμένο club.
Η πρώτη συμφωνία που πέτυχε η Λέσχη ήταν το 1956 με την Αργεντινή. στη συνέχεια ακολούθησαν ασιατικές και αφρικανικές χώρες, ενώ το 1981 έκανε συμφωνία για το χρέος της Πολωνίας. Μεταξύ άλλων έχουν προσφύγει το Ζαΐρ, η Μαυριτανία, η Καμπότζη, η Ουγκάντα, το Πακιστάν και η Τουρκία και άλλες χώρες.
Ένα πράγμα είναι αυτό που ενδιαφέρει τη Λέσχη. Να πληρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα χρωστούμενα, εφάπαξ ή σε δόσεις… Τίποτε άλλο.
Το παράδειγμα της Αργεντινής
Ο δρόμος για την επιστροφή της Αργεντινής στις διεθνείς αγορές άνοιξε μετά από πολλές περιπέτειες μετά τον διακανονισμό στον οποίο κατέληξε η χώρα με τη Λέσχη των Παρισίων το 2014 για την αποπληρωμή του χρέους της ύψους 9,7 δισ. δολαρίων σε χρονοδιάγραμμα πέντε ετών. Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις, ο Αργεντινός υπουργός Οικονομίας, Αξελ Κισίλοφ, συναίνεσε σε μια άμεση καταβολή ύψους 650 εκατ. δολαρίων, μια δόση ύψους 500 εκατ. δολαρίων τον Μάιο του επόμενου έτους και στη συνέχεια την πλήρη αποπληρωμή των υπόλοιπων χρεών μέχρι το 2019.
Οι δύο πλευρές συμφώνησαν, άλλωστε, στο ύψος του ποσού που επίσης αποτελούσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης, καθώς το 2012 το χρέος της Αργεντινής σε κράτη της Λέσχης των Παρισίων ανερχόταν σε 6,5 δισ. δολάρια αλλά είχε εκτιναχθεί με τους τόκους και τις προσαυξήσεις. Η Λέσχη μείωσε επίσης, το επιτόκιο που χρεώνει στην Αργεντινή από το 7% στο 3% αν η αποπληρωμή του χρέους γίνει επιτυχώς μέσα σε πέντε χρόνια, ενώ αν παραταθεί το χρονοδιάγραμμα στα επτά χρόνια, το επιτόκιο θα φτάσει στο 3,8%.
Η Αργεντινή αποκλεισμένη από τις αγορές από τον Δεκέμβριο του 2001 κήρυξε στάση πληρωμών στο χρέος της ύψους τότε σχεδόν 100 δισ. δολαρίων.
