Γράφει ο Πέτρος Λάζος
Από την ολοκλήρωση της μη ολοκληρωμένης πρώτης αξιολόγησης (τα 15 προαπαιτούμενα για τα €2,8 δισ., σε αυτήν ανήκουν) τον…. προηγούμενο Ιούνιο, έχει ξεκινήσει μια έντονη συζήτηση για το αν και πότε, ο “υπεραποδίδων” θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές…
Η ευθύνη για το ξεκίνημα αυτής της κουβέντας ανήκει, κατά ένα μέρος, στην επιθετικά διατυπωμένη απαίτηση για άμεση διενέργεια εκλογών από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και, κατά ένα άλλο μέρος, στους υψηλότατους τόνους τους οποίους άρχισε να χρησιμοποιεί ο κύριος Τσίπρας απέναντι στις επερχόμενες υποχρεώσεις της χώρας για τη λήψη της υποδόσης και την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης…
Τα όσα ακολούθησαν είναι, λίγο πολύ, γνωστά. Ψήφιση ενός τραγικού εκλογικού νόμου, κύμα ρουσφετιών και διορισμών ημετέρων, ομαδικές ρυθμίσεις για κοινωνικές ομάδες από τις οποίες ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. λαμβάνει μεγάλο μερίδιο ψήφων (δημόσιοι υπάλληλοι, υπάλληλοι ΟΤΑ κ.λπ.), ο διαγωνισμός-ιλαροτραγωδία-φιάσκο για τις τηλεοπτικές άδειες κ.ά. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες δε, όλοι βιώνουμε την παράσταση της “σκληρής διαπραγμάτευσης”, σε τέταρτη επανάληψη…
Εκτός όμως από τα παραπάνω, υπάρχει και άλλο ένα πεδίο από το οποίο είναι πιθανό να πηγάζουν αιτίες προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Το πεδίο αυτό είναι τα εσωκομματικά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η εσωκομματική κατάσταση στο κόμμα του κυρίαρχου κυβερνητικού εταίρου, είναι ιδιαίτερα περίπλοκη. Πολύ διαφορετική από οποιοδήποτε αστικό κόμμα. Πάντα ήταν.
Το πρόβλημα ξεκινά από τις πολλές παραλλαγές του ιδεολογικού υποβάθρου (Μαρξισμός, Λενινισμός, Λενινισμός-Μαρξισμός, Μαρξισμός-Λενινισμός, Τρότσκι και πάει λέγοντας). Και φτάνει έως την νομή της εξουσίας. Με πολλά άλλα “ζητήματα” (Θου Κύριε…) ενδιάμεσα, να οξύνουν τις αντιπαραθέσεις και να εντείνουν τις τριβές.
Η στροφή προς την Σοσιαλδημοκρατία, την οποία επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας, έχει ενοχλήσει πολλές και πολλούς μέσα στο κόμμα. Και όλοι (μα ΟΛΟΙ) έχουν μια φράξια, μία τάση (ή ανήκουν στα κορυφαία στελέχη κάποιας).
Τα όσα διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε σχετικά με διάφορες “κόντρες” στελεχών, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Θα δούμε πολλά περισσότερα μέχρι αλλά και στο Συνέδριο, στα μέσα Οκτωβρίου (15-16). Το οποίο Συνέδριο, πρέπει να σημειωθεί, έχει αναβληθεί 2-3 φορές, μέχρι τώρα. Με πραγματική αιτία την διαφαινόμενη δυσαρέσκεια προς Τσίπρα για την στροφή, για τα μέτρα, για συμπεριφορές κλπ.
Εάν γίνει, θα επέλθει μεν μία κορύφωση αλλά όχι και κατευνασμός. Τουλάχιστον όχι λογικά (όσο λογικά μπορεί να είναι τα πράγματα σ’ ένα ακραίο αριστερό κόμμα με τόσες πολλές “συνιστώσες”). Η κατάσταση θα συνεχιστεί, με “χορούς και πανηγύρια”.
Όλες οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι το πρόβλημα είναι σοβαρότατο. Εντείνεται δε από τις τάσεις δελφινισμού ορισμένων ή/και τον θυμό άλλων (οι οποίοι θεωρούν εαυτούς παραγκωνισμένους, υποτιμημένους και μη “αξιοποιημένους”)
Από αυτό το τεράστιο και ατελείωτο μπέρδεμα, ο πρωθυπουργός έχει δύο διεξόδους και μόνο:
Α. Να πραγματοποιήσει έναν ανασχηματισμό, ώστε να κατευνάσει ορισμένα πνεύματα και να κερδίσει κάποιο χρόνο. Αυτή η επιλογή όμως κρύβει τον κίνδυνο κάποιοι από τους διαφωνούντες ή τους δυσαρεστημένους, ξαφνικά και απροειδοποίητα, να τα “βροντήξουν” και να τον αιφνιδιάσουν. Καταψηφίζοντας την κυβέρνηση, χωρίς όμως να παραιτηθούν της βουλευτικής έδρας. Στερώντας έτσι από τον Αλέξη Τσίπρα, την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι πολλοί έχουν την αίσθηση ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνουν την καρέκλα (και τα προνόμιά της), για κανένα λόγο. Αλλά κάνουν λάθος. Υπάρχουν γνήσιοι ιδεολόγοι, ανάμεσα στους 148. Άνθρωποι που βρίσκονται στο κόμμα, από την εποχή του 3,5%.
Οι οποίοι έχουν δεχθεί και ανεχτεί πολλά, μόνο και μόνο για συναισθηματικούς και ιδεολογικούς λόγους (πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση κ.λπ.). Η ψυχική αντοχή των ανθρώπων όμως, έχει όρια. Και υπάρχουν ορισμένοι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οι οποίοι λένε ξεκάθαρα ότι εκείνα της δικής τους, έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά.
Β. Η άλλη επιλογή είναι να προκηρύξει εκλογές, πριν το τέλος της χρονιάς. Ειδικά αν το κάνει μέσα στο Οκτώβριο, θα έχει σαν συνέπεια ν’ αναβληθεί το Συνέδριο (ξανά). Γεγονός το οποίο τον βολεύει αφάνταστα, για να κρατήσει τον έλεγχο του κόμματος. Διότι κρατά την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό παιχνίδι και ορίζει αυτός ποιοι θα γίνουν βουλευτές (λίστα έως τον Μάρτιο 17). Βέβαια, σε μια τέτοια περίπτωση, θα γίνει ο δεύτερος Έλληνας πρωθυπουργός στην Ιστορία, ο οποίος προκήρυξε εκλογές, ξέροντας ότι θα τις χάσει….
Το τελευταίο όμως, δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σαν ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας. Ο υπεραποδίδων Δόκτωρ Πολιτικής Οικονομίας αρέσκεται να κάνει ακριβώς αυτό. Να ενεργεί αιφνιδιαστικά, απροσδόκητα και, για πολλούς, ακατανόητα…
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι επόμενες εβδομάδες θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Τόσο στο πεδίο των σχέσεων με τους πιστωτές και τις καταβολές των δόσεων, όσο και στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Το αν θα έχουμε πρόωρες εκλογές πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο να σταθμιστεί. Πολύ δύσκολα αγνοεί κανείς τις επανειλημμένες διαψεύσεις του ίδιου του πρωθυπουργού.
Κατά τον ίδιο τρόπο όμως, είναι αδύνατον να μην σημειώσει το γεγονός ότι, σε σχετική απάντηση στην συνέντευξη στην ΔΕΘ, αναφέροντας τα δύο γεγονότα τα οποία δεν προαναγγέλλονται ποτέ στην πολιτική (υποτίμηση, ανασχηματισμός) “ξέχασε” ν’ αναφέρει ένα τρίτο γεγονός.
Το οποίο δεν προαναγγέλλεται, παρά μόνο στα όρια των συνταγματικών προθεσμιών. Και η 13η μαζί με την 20η Νοεμβρίου, μοιάζουν ιδανικές για διενέργεια εκλογών…
