Πενήντα χρόνια μετά το θάνατο του αδελφού του, Τσε Γκεβάρα, ο Χουάν Μάρτιν Γκεβάρα επιχειρεί να «αντιπαρατεθεί με το μύθο και να αποκατασήσει το ανθρώπινο πρόσωπο του αδελφού του», όπως λέει ο ίδιος, στο βιβλίο του με τίτλο «Ο αδελφός μου ο Τσε» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polity.
«Ο Ερνέστο ήταν ένας άνθρωπος. Πρέπει να τον καταβάσουμε από το βάθρο του. Εάν ζούσε θα μισούσε τη μετατροπή του σε είδωλο. Είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς ότι ξεκίνησε ως ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος και έγινε ένας εξαιρετικό πρόσωπο που άλλοι θέλουν να μιμηθούν» σημειώνει.
«Γεννήθηκα στη σκιά του Ερνέστο»
Ο Χουάν Μάρτιν γεννήθηκε 15 χρόνια μετά τον Τσε Γκεβάρα, στην πόλη Άλτα Γκράσια, στα περίχωρα της Κόρντοβα. «Είχαμε μια διαφορά 15 χρόνων. Τον άκουγα με πολύ μεγαλύτερη προσοχή από αυτήν που θα έδινα εάν είχα έναν αδελφό πιο μικρό. Ήταν σαν ένας άλλος πατέρας; Ίσως ένας δεύτερος πατέρας. Αλλά την ίδια στιγμή, κάναμε πράγματα που έκαναν τα αδέλφια. Παίζαμε ποδόσφαιρο, περνούσαμε ωραία» σημειώνει, περιγράφοντας τα παιδικά του χρόνια.
«Γεννήθηκα στη σκιά του Ερνέστο. Ποτέ μου δεν μπόρεσα να αποδράσω. Μέχρι το 1956, ήμουν ο Χουάν Μάρτιν Γκεβάρα. Από το 1957, ήμουν ο αδελφός του επαναστάτη Ερνέστο Γκεβάρα, του συντρόφου του Φιντέλ Κάστρο. Που μετά έγινε θρύλος. Η απουσία του με προκαλούσε στεναχώρια, ο θάνατός του με διέλυσε», τονίζει.
Χρειάστηκαν 47 χρόνια για να επισκεφθεί ο ίδιος το σημείο όπου πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση του Τσε στη Βολιβία. Μια τάξη σε ένα μικρό χωρία στη Λα Χιγκουέρα.
Χρειαζόμαστε άλλον έναν Τσε;
Μπορεί η ιστορία του Τσε να είναι συναρπαστική, ωστόσο και εκείνη του Χουάν Μάρτιν δεν πάει πίσω. Πέρασε πάνω από 8 χρόνια στη φυλακή ως πολιτικός κρατούνμενος στην Αργεντινή στα τέλη του 70 και τις αρχές του 80, επί χούντας, ενώ εκείνος και η οικογένειά του θαυμάζουν την Κούβα.
Χρειάζεται ο κόσμος άλλον έναν Τσε;
«Ναι είναι πιθανό. Είναι ένα αρχέτυπο. Χρειαζόμαστε κάποιον ακριβώς όπως εκείνος; Έναν αντάρτη; Όχι. Έναν άνθρωπο με μπερέ πάνω στα βουνά; Όχι. Χρειαζόμαστε όμως έναν άνθρωπο με ιδέες για αλλαγή, με αρχές, έναν άνθρωπο που δεν θα τις εγκαταλείψει για χρήμα ή για εξουσία» σημειώνει ο ίδιος.
