H εξέλιξη επέτρεψε σε ένα είδος ψαριού να επιβιώνει σε θανάσιμα μολυσμένα νερά και θα μπορούσε να παράσχει ενδείξεις ως προς το πώς οι γενετικές διαφορές επηρεάζουν την ευαισθησία στις τοξίνες στα ζώα, σύμφωνα με νέα εντυπωσιακά ευρήματα επιστημόνων που δημοσιεύονται στο Science Mag.
Το λεγόμενο ως «killifish» του Ατλαντικού συναντάται σε παλιρροϊκά έλη κατά μήκος της ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών, πολλά από τα οποία έχουν ρυπανθεί με τα βιομηχανικά χημικά προϊόντα.
Τα Killifish είναι συνήθως ευαίσθητα σε χημικές ουσίες και τοξίνες, αλλά οι πληθυσμοί των ψαριών που ζουν σε αυτές τις περιοχές έχουν ένα μυστικό όπλο που τους βοήθησε να γίνουν ανθεκτικοί σε χημικές ουσίες που κανονικά θα τους είχαν σκοτώσει. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο γενετικής ποικιλότητας, σπάνιο στα σπονδυλωτά, αλλά συχνό σε άλλα έμβια όντα, όπως τα έντομα.
Στην πραγματικότητα, η γενετική ποικιλότητα είναι αυτό που κάνει τόσο δύσκολο τον έλεγχο των παρασίτων, όπως τα έντομα ή τα ζιζάνια.
Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει τα killifish έως και 8.000 φορές πιο ανθεκτικό σε αυτό το επίπεδο της ρύπανσης σε σχέση με άλλα ψάρια, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.
Το ψάρι απέκτησε την σπάνια ικανότητα προσαρμογής και οι επιστήμονες σημειώνουν πως πιθανόν είναι το μόνο καταγεγραμμένο είδος που ανέπτυξε τέτοιο χάρισμα, τόσο όμοιο με αυτό των εντόμων και ζιζανίων που ο άνθρωπος καταπολεμά για χρόνια με χημικές ουσίες.
Η επιστημονική ομάδα προσδιόρισε τις δωδεκάδες των γονιδίων που εμπλέκονται στο να κάνουν τα ψάρια περισσότερο ανθεκτικά σε χημικές ουσίες, και μερικές βασικές μεταλλάξεις που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ανθεκτικότητα των ψαριών απέναντι στη ρύπανση. Το γεγονός ότι το σύνολο των ψαριών είχε εμφανίσει μερικές κοινές βασικές αλλαγές είναι εντυπωσιακό καθώς τα νερά όπου ζουν οι πληθυσμοί δεν είναι μολυσμένα με συγκεκριμένα χημικά, αλλά πολύπλοκα μίγματα τοξινών.
Ο επικεφαλής της έρευνας Andrew Whitehead, είπε ότι η έρευνα μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των γονιδίων που ρυθμίζουν την ευαισθησία σε χημικές ουσίες στον άνθρωπο και στο πως θα μπορούσε το είδος μας να αντιδράσει σε τοξικό περιβάλλον.
Μια πρώτη ιδέα για το πώς αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμα συνιστά στο να βρεθεί ο τρόπος το χάρισμα αυτού του ψαριού να δείξει τον τρόπο δημιουργίας γενετικά τροποποιημένων ειδών που θα εμφανίζουν επίσης αυτή την αντίσταση. Όμως οι ερευνητές είναι αρκετά επιφυλακτικοί ως προς την ιδέα αυτή εν μέρει επειδή το πλήρες φάσμα των γενετικών αλλαγών που βοηθούν τα ζώα να επιβιώσουν θα μπορούσε να είναι δύσκολο να αντιστραφεί σε ένα εργαστήριο και επιπλέον θα ήταν απρόβλεπτη η πορεία μιας τέτοιας παρέμβασης.
