Στο άκουσμα της είδησης πως ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών ετοιμάζει ένα ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων για την κατάσταση στο πρωτάθλημα της Super League 2, πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι στην Ελλάδα, και ίσως μερικοί «βιτσιόζοι» από το εξωτερικό, ενθουσιάστηκαν. Ονειρεύτηκαν αμέσως διηγήσεις για στοίχημα, ιδιόρρυθμους παράγοντες, ένταση στις κερκίδες, σκληρή Ελληνική επαρχία και άλλα πολλά. Πράγματα και καταστάσεις που ο μέσος φίλαθλος έχει συνδέσει με το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Β ’Εθνικής.
Το τρέιλερ του «ΧΑΟΣ» (αυτό είναι το τελικό όνομα της εκπομπής των τριών 20λέπτων επεισοδίων), ήταν πολλά υποσχόμενο. Έτσι, στηθήκαμε και μείς στις οθόνες μας για να διαπιστώσουμε αν η πολυαναμενόμενη παραγωγή θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων. Και δεν θα κρύψουμε πως τα 60 λεπτά πέρασαν αφήνοντας ανάμεικτα συναισθήματα.
Κύριος σκοπός της Ένωσης ήταν να αναδείξει τις δυσκολίες στα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου εκτός της σούπερ λιγκ. Αν το κατάφερε; Μάλλον ναι. Παρόλη την τάση των παραγωγών να πηδούν από το ένα πρόβλημα στο άλλο χωρίς την κατάλληλη τεκμηρίωση και έρευνα, είναι ηλίου φαεινότερον πως η Β’ Εθνική, και λογικά και τα πρωταθλήματα κάτω από αυτήν, πάσχουν από σοβαρές παθογένειες. Κάποιες από τις μαρτυρίες που ακούγονται κατά τη διάρκεια των τριών επεισοδίων σοκάρουν.
Αρχικά, είδαμε ποδοσφαιριστές που έρχονται από εξωτικές χώρες (π.χ. Βραζιλία και Αίγυπτο) τους οποίους εγκαταλείπουν οι μάνατζέρ τους, με το που έρχονται στην Ελλάδα. Οι οποίοι βρίσκονται κατευθείαν σε ξένο περιβάλλον, ουσιαστικά αβοήθητοι και χωρίς σοβαρό προσανατολισμό. Μετά, προβλήθηκαν μαρτυρίες παικτών που αναγκάστηκαν να δουλέψουν παράλληλα με τη μπάλα ως τεχνικοί για τέντες, γκαρσόνια και ένα σωρό επαγγέλματα άσχετα με το ποδόσφαιρο. Ενώ πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Super League 2 είναι – στα χαρτιά τουλάχιστον – επαγγελματική κατηγορία.
Ένα μεγάλο κομμάτι του ντοκιμαντέρ ασχολείται με μεμονωμένους συλλόγους και τα προβλήματά τους. Ενώ θα δείξει και πλάνα από ξενοδοχεία, προπονητικά κέντρα, αποδυτήρια και την καθημερινότητα των αθλητών. Πλάνα που όντως βοηθούν στο να αναδειχτούν τα δομικά προβλήματα του χώρου, τα οποία είναι γνωστά στις ομοσπονδίες εδώ και χρόνια.
Δομή και περιεχόμενο της εκπομπής
Είναι όμως τα παραπάνω αρκετά για να σας κρατήσουν καθηλωμένους στις οθόνες σας για τα 60 και πλέον λεπτά της διάρκειας; Κατά τη γνώμη μας όχι. Όσοι ονειρεύονται ένα ντοκιμαντέρ ποιότητας Netflix, γνώριζαν εκ των προτέρων πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί σε μία παραγωγή του Συλλόγου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών.
Παρόλα αυτά, τίποτα εξ αυτών δεν εξηγεί γιατί το «ΧΑΟΣ» παρουσιάζει τέτοιες αδυναμίες και έλλειψη συνοχής στην παρουσίαση της πραγματικότητας του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Η συνεχής αλλαγή περιβάλλοντος και υπό εξέταση ομάδας στη ροή του ντοκιμαντέρ, καταφέρνει να μπερδέψει ακόμα και τον πιο προσηλωμένο τηλεθεατή. Οι ομάδες που καλύπτονται από το σενάριο εναλλάσσονται απροειδοποίητα. Με κίνδυνο να χαθεί η συνοχή στα συμπεράσματα που προσπαθεί να χτίσει ο σκηνοθέτης.
Έπειτα, ενώ στις κατηγορίες αυτές θα βρει κάποιος αρκετούς παλαίμαχους παίκτες ή ενδεκαδάτους που βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους, η κάλυψη σε αυτά τα σημεία είναι επιδερμική. Είμαστε σίγουροι άλλωστε πως ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου θα ήθελε να απολαύσει λίγο περισσότερο Σωτήρη Κυριάκο στον καινούργιο του ρόλο στο προπονητικό τιμ ομάδων της Β Εθνικής. Αντίστοιχα, οι μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, παικτών, παραγόντων και προπονητών επικεντρώνονται σε παράπονα για την οικονομική κατάσταση. Όμως αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Και ενώ κατανοούμε πως μεγάλο κομμάτι του κόσμου πρέπει να τα δει και να τα ακούσει για να αφυπνιστεί, το πρωτάθλημα αυτό δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα προβλήματα.
Πολλοί από αυτούς που έκατσαν να παρακολουθήσουν το «ΧΑΟΣ» ήλπιζαν πως θα δουν λίγο καλύτερα τα cult γήπεδα της κατηγορίας, μαρτυρίες και σχόλια οπαδών (δυστυχώς απουσιάζουν ολοκληρωτικά), διαλόγους διαιτητών και γενικά περισσότερα αγωνιστικά κομμάτια. Κατανοούμε όμως γιατί οι παραγωγοί δεν μπορούσαν να τα χωρέσουν όλα σε 60 λεπτά. Ενώ είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν και περιορισμοί στο μπάτζετ για τη συγκεκριμένη παραγωγή.
Αν σκοπός του ΠΣΑΠ ήταν να αφυπνίσει τον κόσμο για τα δεινά των ημί-επαγγελματικών και ερασιτεχνικών κατηγοριών, τότε ένα κομμάτι του show θα έπρεπε να ασχοληθεί με το να φέρει τους φιλάθλους στα γήπεδα. Κατά τη γνώμη μας αυτό δε γίνεται. Οι ιστορίες μιζέριας, παρόλο που αρχικά συγκλονίζουν, δεν παύουν να κουράζουν μετά από ένα σημείο. Φυσικά και δε μετανιώνουμε που παρακολουθήσαμε και τα τρία επεισόδια. Βλέποντας όμως τους τίτλους τέλους μείναμε με μια πικρή γεύση στο στόμα. Πως θα μπορούσε να έχει γίνει μια πιο οργανωμένη δουλειά σε θέματα δομής του ντοκιμαντέρ. Αλλά και επιλογής των ατόμων που ακολουθεί το συνεργείο στην καθημερινότητά τους. Με αυτά στο μυαλό, δεν θα μας χάλαγε να δούμε μια πιο αναβαθμισμένη έκδοση του «ΧΑΟΣ», ίσως για τη σεζόν 2023-24.
