Κτίζει μία θεατρική σκηνή με ανακυκλώσιμα υλικά πάνω σε κλασικό σχέδιο. Εργάζεται με εντατικούς ρυθμούς, καθώς το Σάββατο 30 Ιουλίου, θα γίνουν τα εγκαίνια αυτής της πρωτότυπης σκηνής που θα φιλοξενήσει λυρικούς καλλιτέχνες.
Ο Πρεβεζάνος δημιουργός Λέανδρος Σπαρτιώτης φιλοτεχνεί ένα επιβλητικό αρχιτεκτόνημα χρησιμοποιώντας τενεκεδένια από αναψυκτικά και μπύρες και κόντρα πλακέ θαλάσσης, για να ομορφύνει, όπως λέει, ακόμη περισσότερο τον τόπο του και παράλληλα να στείλει τα δικά του μηνύματα. Την ονομάζει “όπερα του νερού και του ονείρου“.
Η θεατρική σκηνή θα στηθεί σε πλωτή εξέδρα στη θέση Πευκάκια στην παραλία της πόλης της Πρέβεζας, δίπλα σε έναν Ενετικό προμαχώνα, ο οποίος θα ενταχθεί στο σκηνικό. Η σκηνή έχει μήκος 30 μέτρα, ύψος 8 και εμβαδόν περίπου 200 τετραγωνικά.
Συναντήσαμε τον κ. Λέανδρο Σπαρτιώτη με την στενή συνεργάτιδα του Αλεξία Μπουκουβάλα στο εργαστήρι τους. Ο αειθαλής κ. Λέανδρος με τη μακέτα στο χέρι δίνει οδηγίες στο βοηθό του, τον Μιχάλη που μαζί δημιουργούν, για να συνθέσουν με υπομονή ένα ψηφιδωτό από πολύχρωμα κουτάκια.
Αν και είναι πλέον 85 χρόνων, έχει μία νεανική ζωντάνια, γιατί τρέφεται με τα οράματά του, όπως λέει στο Πρακτορείο, που του δίνουν ζωή και «συνεχίζει με την βοήθεια της εμπειρίας και της κεκτημένης ταχύτητας από 70 χρόνια δημιουργίας».
Το μήνυμα του κ. Λέανδρου
«Θέλω να δείξω πως δεν πρέπει να πετάμε τίποτα. Σε δύσκολους καιρούς, με μικρά οικονομικά κόστη μπορούμε να δημιουργούμε έργα τέχνης αντί να ξοδεύουμε εκατοντάδες χιλιάδες και να καταστρέφουμε χώρους», επισημαίνει και εξηγεί πως διακαής του πόθος είναι να φτιάξει κάτι για την πόλη του την Πρέβεζα, σαν συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από χρόνια με τον πολυχώρο «Νικόπολις» στο Μονολίθι και την Πινακοθήκη που συντηρεί στον Άγιο Θωμά.
Το παιδικό και στην συνέχεια εφηβικό του όνειρο ήταν να γίνει σκηνογράφος, γιατί είχε επηρεαστεί από τα αμερικανικά μιούζικαλ της δεκαετίας του ‘50 που έβλεπε στα σινεμά της εποχής. Η ζωή όμως τον έφερε στα 15 του χρόνια να δουλεύει σε ένα ξυλουργείο και σιγά- σιγά, να ανακαλύπτει την καλλιτεχνική του φύση.
Μετά από μία πετυχημένη καριέρα ως διακοσμητής στην Αθήνα και το εξωτερικό, ο κ. Λέανδρος Σπαρτιώτης επέστρεψε πριν από λίγα χρόνια στην γενέτειρα, με την υπόσχεση να προσφέρει στο τόπο του.
Συζητώντας μαζί του ανακαλύπτεις μία ανήσυχη φυσιογνωμία με καλλιτεχνική ματιά και σκέψη, έναν άνθρωπο που πάντα αναζητά το όμορφο και το πρωτότυπο.
Τα τενεκεδένια κουτάκια και η έμπνευση
Ο κ. Λέανδρος Σπαρτιώτης ξεδιπλώνει τις σκέψεις του και τις αναζητήσεις του που γέννησαν την ιδέα μιας θεατρικής σκηνής με ανακυκλώσιμα υλικά.
«Μια μέρα σκέφτηκα: γιατί πετάμε τα κουτάκια και άρχισα να τα μαζεύω χωρίς να γνωρίζω τι θα κάνω. Αρχικά, σκεφτόμουν να κάνω ένα γλυπτό. Όσο ο αριθμός μεγάλωνε, η φαντασία άρχισε να καλπάζει. Μαζεψα 5,10, 15 χιλιάδες.
Σκέφτηκα τότε, να κάνω κάτι μεγάλο και χρηστικό. Εκεί που καθόμουν, σκέφτηκα να κάνω μια σκηνή θεάτρου με την μορφή όπερας. Επειδή είμαι άπληστος σκέφτηκα να είναι και πλωτό, γιατί η Πρέβεζα, περιβάλλεται από θάλασσα», μας είπε ο κύριος Λέανδρος.
Τον Φεβρουάριο του 2016 σχεδιάστηκε το έργο. Έχοντας ήδη συγκεντρώσει 15 χιλιάδες κουτάκια, στις 25 Μαρτίου ξεκίνησε η υλοποίηση του σχεδίου. «Αναζήτησα το κόντρα πλακέ, τους τρόπους συναρμολόγησης και άρχισε να κτίζεται.
Αντί για τούβλα, χρησιμοποιούμε κουτάκια όλων των εταιρειών που συσκευάζουν μπύρες, αναψυκτικά, τσάι.. Τα χώρισα ανά χρώμα και εταιρείες, για να τα εναρμονίσω. Στην πορεία διαπίστωσα πως το πλωτό έχει δυσκολίες. Χρειάζονται άδειες , πρέπει να είναι ασφαλές. Και επειδή δεν ήξερα από που θα μπορούσα να έχω βοήθεια, έφτιαξα και μία δεύτερη λύση στο μυαλό μου. Εάν δεν είναι πλωτό, να στηρίζεται στο νερό με πασσάλους, όπως στο Μεσολόγγι οι πελάδες , για να είναι σταθερό».
«Τα κουτάκια έφτασα να τα αναζητώ όπου μπορούσα, σε ταβέρνες και αναψυκτήρια. Είχα την τύχη να γνωρίσω την φίλη μου την Βασιλικούλα Παπαδοπούλου, στη παραλία Μέγα Ντράφι στην Πέρδικα. Εκείνη φρόντισε να μαζέψει 7 έως 8 χιλιάδες, είχε φτιάξει ένα μεγάλο κάδο από συρμάτινο πλέγμα στην παραλία, και έγινε η πηγή που με προμήθεψε. Αλλά και η Ηρώ στην εθνική οδό πριν από την Κόρινθο, όπου διατηρεί αναψυκτήριο, μας προμηθεύει με κάποιες χιλιάδες κουτάκια.
Αυτές οι δύο γυναίκες είναι οι κύριοι προμηθευτές μου.
Επίσης κάποια παιδάκια στα νηπιαγωγεία και σχολεία που επισκέφτηκαν την Πινακοθήκη μου ενημερώνονταν για το εγχείρημα και άρχισαν να μαζεύουν κουτιά για την θεατρική σκηνή. Θα μας χρειαστούν πάνω από 1500 εργάσιμες ώρες. Η βασική ιδέα απαιτεί 25-30 χιλιάδες κουτάκια. Η κουρτίνα θα είναι από λινάτσα, με κρόσια από τα δακτυλίδια των κουτιών».
Μια θεατρική σκηνή στο νερό
Η θεατρική σκηνή θα είναι μπορεί να μεταφερθεί και να στηθεί στις λίμνες της Ηπείρου και στις ακτές της. Γι αυτό, η επιθυμία του κ. Λέανδρου είναι να έχει αρωγούς και συμπαραστάτες τους Δήμους της Ηπείρου, την Περιφέρεια, τους Πολιτιστικούς Συλλόγους , τα επιμελητήρια. Να σημειωθεί ως το σημαντικό εγχείρημα στηρίζεται από το Ίδρυμα «Ακτία Νικόπολις» και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πρέβεζας.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση του έργου του ο κ. Λέανδρος υπογραμμίζει, πως η δημιουργία είναι ψυχοθεραπεία και μάθημα ζωής για τους ανθρώπους που παραιτούνται από τα 50-60 χρόνια τους και γερνάνε πρόωρα, ενώ με μια δημιουργία, μπορεί να συνεχίσουν την ζωή τους.
Ο Πρεβεζιάνος δημιουργός είχε συνοδοιπόρο για 61 χρόνια την σύζυγό του, την Σοφία, την οποία όμως έχασε πέρυσι. Αλλά τα δύο παιδιά τους, ο Μιχάλης και η Μυρσίνη του έχουν χαρίσει τρία εγγόνια, που του δίνουν ζωή.
AΠΕ ΜΠΕ
