Υπέρ των προτάσεων για την αναβάθμιση του Κεραμεικού τάχθηκαν τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, προτάσεις της ομάδας εργασίας που έχουν τελικό στόχο τον εξωραϊσμό και την προστασία του αρχαιολογικού χώρου και την ανάδειξη του χαρακτήρα των μνημείων του.
Με το πράσινο φως που έδωσε το ΚΑΣ ζητήματα που αφορούν την προστασία, αποκατάσταση και συντήρηση των αρχαιοτήτων, την ανάδειξη του χαρακτήρα του χώρου και των μνημείων του, την αισθητική αναβάθμιση και βελτίωση της λειτουργικότητάς του, παίρνουν τον δρόμο της επίλυσης.
Συγκεκριμένα θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας σε μνημεία, να εκπονηθούν μελέτες συντήρησης, αναστήλωσης και αποκατάστασης, να γίνουν επεμβάσεις που θα προβλεφθούν από τις παραπάνω μελέτες (ή άλλες που έγιναν στο παρελθόν, αλλά δεν υλοποιήθηκαν), να αντιμετωπιστούν ελλείψεις στις υποδομές εξυπηρέτησης κοινού και σε δίκτυα που σχετίζονται με την ασφάλεια του χώρου, καθώς και στην ανεπάρκεια των κτιριακών εγκαταστάσεων. Τέλος, ένας σημαντικός παράγοντας που χρήζει προστασίας (όπως ειπώθηκε και στο Συμβούλιο) είναι το οικοσύστημα του Ηριδανού που διασχίζει τον Κεραμεικό, το μόνο σημείο που μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον ποταμό σαν φυσικό στοιχείο της πόλης.
Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι ανάλογα σχέδια θα εκπονηθούν και για άλλους αρχαιολογικούς χώρους, όπως της Κορίνθου και της Ελευσίνας.
Ο Κεραμεικός, που περιβάλλεται σήμερα από τις οδούς Ερμού, Πειραιώς και Ασωμάτων, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το καλύτερα γνωστό νεκροταφείο του αρχαίου κόσμου, τμήμα του Θεμιστόκλειου τείχους, το Δίπυλο, δηλαδή τη μεγαλύτερη πύλη της Αθήνας από την οποία ξεκινούσε η πομπή των Παναθηναίων, καθώς και την Ιερά Πύλη απ’ όπου διερχόταν η πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Τα αρχαιότερα ταφικά μνημεία του χώρου χρονολογούνται από το 2700-2000 π.Χ., ενώ τα πιο γνωστά ανήκουν στην κλασική περίοδο (5ος – 4ος αι. π.Χ.), όπως το ταφικό μνημείο του Δεξίλεω και ο ολόγλυφος μαρμάρινος ταύρος από τον ταφικό περίβολο του Διονυσίου από τον Κολλητό. Έξω από το Δίπυλο δημιουργήθηκε το «Δημόσιον Σήμα», το νεκροταφείο των επιφανών Αθηναίων και των πεσόντων στις μάχες, όπου ο Περικλής εκφώνησε το 430 π. Χ. τον Επιτάφιο Λόγο του για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου.
