Πώς τα ιπτάμενα άλογα του Φωτοφόρου Απόλλωνα έγιναν τάρανδοι του Αι Βασίλη και ο ίδιος Άγαλμα της Ελευθερίας…
Τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα – Ηλίου, παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο του Αι Βασίλη, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το “δώρο” του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους … έγινε κυριολεκτικά “μοίρασμα δώρων”.
Ξεπατίκωσαν και το αρχαίο Ελληνικού έθιμο του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια και το έκαναν έθιμοτης βασιλόπιτας.
Τα κάλαντα!
Τα κάλαντα είναι το αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.
Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών.
Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.
Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης.
Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος (κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Ο Φωτοφόρος Απόλλωνας – Ηλίου έγινε το “Άγαλμα της Ελευθερίας”
Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας. Συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης.
Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου.
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο.
Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.
Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται στο Μουσείο της Κορίνθου, σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις.
Η μία, στο αριστερό τμήμα, απεικονίζει έναν Άγγελο, κατά τους αρχαιολόγους είναι η θεά Εκάτη, απο την οποία αντιγράφηκε ο άγγελος της Χριστιανικής πίστεως.
Αυτός που σχεδίασε το άγαλμα της ελευθερίας κάπου αλλού είχε δει την μορφή αυτή.
Στο δεξιό τμήμα απεικονίζεται ρόδακας και στην μέση – ω του θαύματος – η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος είναι ολόιδια με αυτήν του αγάλματος της Ελευθερίας!
