Να σταματήσει κάθε διαδικασία ξεπουλήματος.
Να μην πεταχτεί κανένας εργαζόμενος στο δρόμο
– Γιατί σιωπούν Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι;
«Δεν μπορεί στο παρασκήνιο να συνεχίζεται το παζάρι του ξεπουλήματος του Συνεταιρισμού και να σιωπούν Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι, σα να μην συμβαίνει τίποτα!!!
Τι άλλο παραγωγικό απέμεινε στο Νομό Άρτας; Ως εργαζόμενοι είμαστε σε θέση μάχης ώστε να αποκρούσουμε την αποτυχημένη συνταγή των μνημονίων της ύφεσης, των απολύσεων, της ανεργίας, της υποταγής στα θέλω και τις απαιτήσεις αγορών και των τραπεζιτών» τονίζεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση εξέδωσε το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων του Αγροτικού Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Άρτας για τελευταίες εξελίξεις,
στην οποία αναφέρει τα εξής: «Εδώ και περίπου δύο μήνες εκτελείται ένα σχέδιο στον Πτηνοτροφικό Συνεταιρισμό Άρτας. Από τα μέσα Δεκεμβρίου 17-12-2016 οι εργαζόμενοι με απόφαση Γ.Σ. κήρυξαν 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ με σκοπό να παρευρεθούν στην Γ.Σ. των παραγωγών και να αποτρέψουν το ξεπούλημα του Συνεταιρισμού στον ΝΙΤΣΙΑΚΟ.
Τότε στο τοπικό τύπο ο Πρόεδρος του Συνεταιρισμού κ. Λεωνίδας Τσιαντής δήλωνε: «Οι εργαζόμενοι δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο και όποια απόφαση ή πρόταση τελικά υλοποιήσει ο Συνεταιρισμός οι εργαζόμενοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα ούτε θέσεις εργασίας ούτε μείωση μισθών.
Οι πληρωμές θα γίνονται κανονικά τόσο των μισθών όσο και των ασφαλιστικών εισφορών κλπ.» Αλήθεια οι εργαζόμενοι γιατί κήρυξαν 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ αφού δεν υπήρχε θέμα για αυτούς. Τι άλλαξε μέσα σε δύο μήνες και τώρα πρέπει να ματώσουν υπογράφοντας επιχειρησιακές συμβάσεις με μείωση 19%.
Το Δ.Σ. του Σωματείου έχουμε βρεθεί πολλές φορές στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εξαντλώντας κλιμακωτά όλα τα μέσα που προβλέπει ο θεσμικός μας ρόλος για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στον εργασιακό χώρο και να καταστεί εφικτή η επιβίωση μας στις δύσκολες μνημονίων εποχές. Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πόσος κόσμος απασχολείται στον Συν/σμο και ποιες οι «παράπλευρες απώλειες» την τελευταία τριετία.
Πόσοι απολύθηκαν, πόσοι προσελήφθησαν (αλήθεια με τι όρους) πόσοι δικαιώθηκαν και επανήλθαν για δουλειά και τώρα διεκδικούν δεδουλευμένες αποδοχές 2-5 χρόνων και όλα αυτά για ένα καπρίτσιο.
Ξεχνά η Διοίκηση του Συνεταιρισμού πόσες φορές έχουμε βάλει πλάτη οι εργαζόμενοι μένοντας απλήρωτοι μέχρι και 10 μήνες, αλήθεια, η οφειλή των 7 μηνών Μάρτιος ’12 – Σεπτέμβριος ’12 που παραγράφεται σε λίγους μήνες (παρήλθε η 5ετία) η μη καταβολή υπερωριακής απασχόλησης, το κλίμα τρομοκρατίας προσπαθώντας να περάσει ένα κλίμα ισοπέδωσης, υποταγής και κατάργησης κάθε εργασιακού δικαιώματος χρήση χαφιεδοκαμερων κατά παραγγελία υπηρεσιακών σημειωμάτων, παρεμβάσεις στις Αρχαιρεσίες των οργάνων των εργαζομένων για να προκύψει εργοδοτικό σωματείο.
Το ίδιο ακριβώς υλοποιείται και όσον αφορά την μεταχείριση των ίδιων των παραγωγών παρά το γεγονός ότι η ημερήσια παραγωγή και διάθεση των προϊόντων συνεχίζεται κανονικά.
Δεν υπάρχει καμία απόφαση του Δ.Σ. τα τελευταία τρία χρόνια που να μην στρέφεται σε βάρος των Εργαζομένων, των Παραγώγων, της Πτηνοτροφίας και της ίδιας της οικονομίας της περιοχής μας. Τι έφταιξε όμως πραγματικά και ο Συν/σμός οδεύει στην χρεοκοπία και τι ευθύνη έχουν οι εργαζόμενοι.
Οι αιτίες είναι πολλές οι οικονομικοί παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία των ενώσεων δεν έχουν κάθε φορά τη ίδια ένταση ή την ίδια νομοτέλεια. Συνισταμένες όμως αν αναζητήσει κάποιος αλήθεια, είναι η κακοδιαχείριση από μεριάς των αιρετών μελών της Διοίκησης.
Πολλές φορές οφείλεται και σε έλλειψη ικανοτήτων και άλλοτε σε προσωπικές σκοπιμότητες, την ελλείψει στήριξης από τις ασκούμενες πολιτικές την χαμηλή ανταγωνιστικότητα και επιπλέον τον τρόπο εφαρμογής της ΚΑΠ που έχει οδηγήσει όλο τον Αγροτικό κλάδο σε αφανισμό.
Σε όλα αυτά οι Εργαζόμενοι δε φέρουν καμία ευθύνη και πως άλλωστε αφού δεν συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων.
Το αντίθετο.Για τους εργαζόμενους είναι αυτονόητο να παλεύουμε για τη επιβίωση των ενώσεων και τη διασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Άλλωστε εργαζόμενοι και οργανώσεις είμαστε ένας οργανισμός όπως το ανθρώπινο σώμα, όπου όλα τα κύτταρα συνεργάζονται και είναι απαραίτητα για την επιβίωση του.
Στην πρόταση λοιπόν για περαιτέρω μειώσεις (η πρώτη έγινε τον Οκτώβριο 2012 με την εφαρμογή της μετενέργειας για τις κλαδικές Σ.Ε. 20% επίδομα ανθυγιεινό 10%και γάμου 10%) από αυτές που και το ίδιο το μνημόνιο προβλέπει οι εργαζόμενοι απάντησαν ΟΧΙ. Η στάση της Διοίκησης του Συν/σμού είναι που επιδιώκει την ρήξη και την ιστορική σχέση που είχαμε δομήσει τόσα χρόνια εργαζόμενου και εργοδότη.
Η μόνη διέξοδος είναι να αντιληφθεί, έστω και την ύστατη στιγμή το Δ.Σ του Α.Π.Σ Άρτας τον ιστορικό του ρόλο και την ευθύνη που έχει να προσέλθει σε ειλικρινή διάλογο με στόχο την αποκατάσταση της ηρεμίας στον εργασιακό χώρο και την υιοθέτηση κοινού αγώνα ώστε να αποτραπεί το καταστρεπτικό μέλλον της χώρας με το ξεπούλημα των Συνεταιρισμών.
Δεν μπορεί στο παρασκήνιο να συνεχίζεται το παζάρι του ξεπουλήματος του Συνεταιρισμού και να σιωπούν Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι, σα να μην συμβαίνει τίποτα!!!
Τι άλλο παραγωγικό απέμεινε στο Νομό Άρτας;
Ως εργαζόμενοι είμαστε σε θέση μάχης ώστε να αποκρούσουμε την αποτυχημένη συνταγή των μνημονίων της ύφεσης, των απολύσεων, της ανεργίας, της υποταγής στα θέλω και τις απαιτήσεις αγορών και των τραπεζιτών.
Αυτός είναι ο θεσμικός μας ρόλος είμαστε αιρετοί και με αυτό τον προσανατολισμό θα συνεχίσουμε τον δίκαιο αγώνα μας.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-Να σταματήσει κάθε διαδικασία ξεπουλήματος του Πτηνοτροφικού και να μην πεταχτεί κανένας Εργαζόμενος στο δρόμο.
-Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας.
-Να σταματήσουν οι εκβιασμοί για υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης και να συνεχίσει η ισχύς της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας της Ο.Σ.Ε.Γ.Ο.
-Αντιδρούμε στις πολιτικές λιτότητας ανεργίας και εξαθλίωσης των Εργαζομένων».
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-Να σταματήσει κάθε διαδικασία ξεπουλήματος του Πτηνοτροφικού και να μην πεταχτεί κανένας Εργαζόμενος στο δρόμο.
-Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας.
-Να σταματήσουν οι εκβιασμοί για υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης και να συνεχίσει η ισχύς της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας της Ο.Σ.Ε.Γ.Ο.
-Αντιδρούμε στις πολιτικές λιτότητας ανεργίας και εξαθλίωσης των Εργαζομένων».