Εκδηλώσεις μνήμης, για την θυσία των ελεύθερων Σουλιωτών που το 1804 έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου στην Κοιλάδα του Αχελώου, στην περιοχή των Πηγών της Άρτας.
Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν και φέτος όπως κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου.
Η τελετή μνήμης της θυσίας των αδούλωτων Σουλιωτών γίνεται κάθε χρόνο την ημέρα που γιορτάζει το Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σε ένα μαγευτικό τοπίο που δεσπόζει η Ιεράς Μονή. Αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στους Σουλιώτες που μαρτύρησαν.
Η Μάχη του Σέλτσου και η τελευταία θυσία των Σουλιωτών το 1804, είναι ένα δεύτερο Ζάλογγο, τραγικότερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ένα βαρύ τίμημα που πλήρωσε ο Ελληνισμός στη μάχη για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Στο Σέλτσο, όπως στο Ζάλογγο, οι περήφανοι Σουλιώτες, προτίμησαν τον ηρωικό θάνατο από την ατιμωτική αιχμαλωσία. Η άγρια χαράδρα που βρίσκεται κοντά στο σημείο της μάχης, έγινε τόπος μαρτυρίου και αιώνιας μνήμης 250 Σουλιωτών.
Η ιστορία της Μονής Σέλτσου
Όταν με την συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή Πασά, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1148 Σουλιώτες τα Χριστούγεννα του 1803 έφτασαν στην Μονή του Σέλτσου, όπου λόγω της τοποθεσίας αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν.Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια που τους προμήθευαν κρυφά, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστενίτσας. Στις 20 Απριλίου, έπειτα από τετράμηνη πολιορκία, οι Τούρκοι αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια μπήκαν στο Μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο. Ο Νότης Μπότσαρης αιχμαλωτίστηκε τραυματισμένος, ενώ ο Κίτσος μαζί με τον 13χρονο Μάρκο και 10 σουλιώτες γλίτωσαν της σφαγής μέσα σε μια σπηλιά.
Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα το κτηριακό συγκρότημα της Μονής αρχικά κτίστηκε τον 10ο αιώνα και καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό στις αρχές του 15ου, για να ανεγερθεί εκ νέου το 1697.
Σήμερα σώζεται το καθολικό της Μονής που είναι λιθόκτιστο, Αθωνικού τύπου και τριγύρω βρίσκονται ερείπια από τα κελιά. Το εσωτερικό του ναού έχει εξαιρετικές αγιογραφίες και τοιχογραφίες, ενώ αποτελεί το μοναδικό ενυπόγραφο έργο του ιερέα Νικόλαου από την Άρτα. Εντυπωσιακό είναι και ξυλόγλυπτο τέμπλο με το χρυσό επίχρισμα, τις σημαντικές εικόνες , το φυτικό και ζωικό διάκοσμο σε φόντο κυανέρυθρο.
Μετά την τέλεση Θείας Λειτουργίας και επιμνημόσυνης δέησης, έγινε κατάθεση στεφάνων από τους επίσημους προσκεκλημένους. Ακολούθησε χαιρετισμός του Δημάρχου του Δήμου Γ.Καραϊσκάκη κ. Περικλή Μίγδου.
Ο πανηγυρικός της ημέρας με θέμα «Η θυσία των Σουλιωτών στο Σέλτσο» με τον Αριστείδη Σχισμένο να έχει την επιμέλεια των κειμένων και ομιλητές, μαθητές και μαθήτριες σχολείων του δήμου.
Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Γρεβιωτών.
Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με παραδοσιακούς χορούς από το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Γρεβιωτών.
