Το τελευταίο διάστημα επικράτησε σύγχυση σχετικά την εναλλαγή ανάμεσα σε θερινή και χειμερινή ώρα έπειτα από πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για κατάργησή της.
Μέχρι το τέλος Απριλίου 2019, σύμφωνα με τις επιταγές της Κομισιόν, κάθε κράτος μέλος της ΕΕ θα πρέπει να επιλέξει αν θα ακολουθήσει τη σχετική πρόταση, εφόσον επικυρωθεί το σχέδιο να μπει τέλος στις εποχικές αλλαγές ώρας. Να σημειωθεί ότι η Επιτροπή βασίστηκε κυρίως στο αποτέλεσμα διαβούλευσης που πραγματοποιήθηκε φέτος το καλοκαίρι μέσω διαδικτύου. Σε αυτό το διαδικτυακό δημοψήφισμα ψήφισαν 4,6 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, το 84% των οποίων τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της αλλαγής ώρας.
Αν η Ελλάδα επιλέξει τελικά να σταματήσει να… γυρίζει τους δείκτες των ρολογιών τότε η αλλαγή ώρας στις 31 Μαρτίου 2019 θα είναι το τελευταίο υποχρεωτικό πέρασμα στη θερινή ώρα, ενώ οι χώρες που επιθυμούν να επιστρέψουν μόνιμα στη χειμερινή ώρα θα έχουν τη δυνατότητα να την αλλάξουν μια τελευταία φορά στις 27 Οκτωβρίου 2019. Αυτή τη στιγμή οι χώρες της ΕΕ κατανέμονται σε τρεις διαφορετικές ωριαίες ζώνες:
- την ώρα της δυτικής Ευρώπης (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο)
- την ώρα της κεντρικής Ευρώπης (17 χώρες) και
- την ώρα της ανατολικής Ευρώπης (Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία και Ρουμανία)
Η πρώτη φορά πάντως που έγινε αναφορά περί θερινής ώρας ήταν το 1784 από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, ο οποίος εξέφρασε την ιδέα με άρθρο του σε γαλλική εφημερίδα.
Ο Φραγκλίνος παρουσίασε ένα σχέδιο για τον περιορισμό του κόστους φωτισμού, «να περιορίσουν οι Γάλλοι τη χρήση κεριών» προτείνοντάς τους να ξυπνάνε μια ώρα νωρίτερα. Πέρασαν πάνω από εκατό χρόνια για να εφαρμοστεί τελικά το μέτρο της αλλαγής σε θερινή ώρα. Πρώτη ήταν η Γερμανία το 1916 κατά την διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το παράδειγμα της οποίας ακολούθησε και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Δυο χρόνια αργότερα, το 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου, κυρίως των αγροτών, οι οποίοι χρειάζονταν το φως του ήλιου από νωρίς το πρωί για να κάνουν τις αγροτικές τους εργασίες.
Στην Ελλάδα η εφαρμογή της θερινής ώρας έγινε δοκιμαστικά για πρώτη φορά το 1932, αλλά τελικά δεν υιοθετήθηκε μέχρι το 1975 που αποφασίστηκε να «γυρνάμε» τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και μια ώρα πίσω την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου. Η αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώνει με νόμο να την τηρήσουν όλα τα κράτη μέλη.
