Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Ιουνίου του 2018, όταν έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους διοικητικούς ηγέτες στην ιστορία του ελληνικού (και όχι μόνο) αθλητισμού. Ο λόγος, φυσικά, για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ο οποίος μαζί με τον αδερφό του, Θανάση, έκαναν τον αγαπημένο τους Παναθηναϊκό πανίσχυρο και τον οδήγησαν στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Απόλυτα επιτυχημένος τόσο στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες όσο και στα καθήκοντά του ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού, ο Παύλος Γιαννακόπουλος θα μείνει στις μνήμες όλων ως ένας άνθρωπος με ήθος και ευγένεια, πρόθυμος να βοηθήσει όσους το είχαν ανάγκη και με απεριόριστη αγάπη για τον Παναθηναϊκό!
Μόνο δύσκολο δεν ήταν να αντιληφθεί κανείς τα παραπάνω. Αρκούσε απλά να τον ακούσει να μιλάει για κάποια δευτερόλεπτα. Δεν είναι λίγες οι ατάκες του που έμειναν στην ιστορία και εμείς σας παρουσιάζουμε μερικές από αυτές.
Η λατρεία του για τον Παναθηναϊκό ήταν ατελείωτη. Δεν το έκρυβε, έχοντας πει κατ’ επανάληψη πως οι μεγάλες αγάπες της ζωής του ήταν η σύζυγός του Δέσποινα, ο γιος του Δημήτρης και η ομάδα με το τριφύλλι στο στήθος. «Ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή μου και θα είμαι ευτυχής να βλέπω καθημερινά τον Παναθηναϊκό να ανεβαίνει ένα σκαλί ακόμη παραπάνω», είχε δηλώσει.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του ως διοικητικός ηγέτης των «πράσινων», δεν λογάριαζε το χρήμα. Ήταν άλλωστε ξεκάθαρο πως τα τεράστια ποσά που έδωσε για χάρη του Παναθηναϊκού δεν του απέφεραν κάποιο οικονομικό όφελος. Το γεγονός πως έβλεπε τον Παναθηναϊκό να γιγαντώνεται αγωνιστικά και η τεράστια αγάπη που λάμβανε από τον κόσμο, ήταν αρκετή ανταμοιβή για εκείνον.
«Είναι η ακριβή τρέλα μου. Γιατί για μένα είναι χόμπι και όχι οικονομική επιχείρηση. Όποιος πει ότι από τα αθλήματα αυτά βγάζεις χρήματα, θα πει ψέματα».
«Άλλοι τα παίζουν στα καζίνο, κάποιοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό. Η δική μου τρέλα είναι ο Παναθηναϊκός».
«O κόσμος του Παναθηναϊκού αξίζει να κάνεις κάθε θυσία, από εκεί και πέρα δεν υπάρχει περιορισμός. Το χαμόγελο ή το χειροκρότημα του κόσμου δεν μετριέται με χρήματα».
Οι παραπάνω δηλώσεις του επαληθεύτηκαν ουκ ολίγες φορές, με τον Παύλο Γιαννακόπουλο να βάζει συχνά βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να ενισχύσει τον Παναθηναϊκό. Οι παιχταράδες που έφερε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του δεν μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα. Από τον Νίκο Γκάλη μέχρι τον Ντομινίκ Γουίλκινς, τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, τον Όντεντ Κάτας, τον Ντίνο Ράτζα, τον Μπάιρον Σκοτ, τον Ραμούνας Σισκάουσκας ή τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. «Oι μεταγραφές είναι πάντα σαν τις γυναίκες που πρόκειται να γεννήσουν. Δεν ξέρεις δηλαδή, κάθε ενέργεια πού μπορεί να καθίσει».
«Αγωνιστήκαμε επί μήνες, αρχικά να τον πείσουμε ώστε να έρθει στην Ελλάδα. Οι φίλοι του δεν τον παρότρυναν. Με την τρέλα όμως και το πάθος που είχαμε να δείξουμε στον κόσμο τι μπορεί να προσφέρει ο Παναθηναϊκός στον ελληνικό αθλητισμό, τα καταφέραμε», είχε δηλώσει για το… μπαμ με τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ενώ είχε προσπαθήσει να φέρει στην Αθήνα μέχρι και τον Μάικλ Τζόρνταν, όταν εκείνος είχε αποσυρθεί για πρώτη φορά από τα παρκέ του ΝΒΑ.
«Όταν ο Τζόρνταν αποφάσισε να φύγει, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν αν θα μπορούσα και αν είχα τη δυνατότητα, όχι την οικονομική, να επικοινωνήσω μαζί του και να τον φέρω να παίξει σε έναν αγώνα του Παναθηναϊκού. Και τα έσοδα από αυτό το ματς θα τα έδινα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Πραγματικά θα ήταν κάτι, μια μικρή προσφορά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα και έρχονται με κρύο, με βροχή και χιόνια να παρακολουθήσουν τον Παναθηναϊκό».
Η σχέση του με τον κόσμο του Παναθηναϊκού μοναδική. Αμοιβαία αγάπη. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος λάτρευε να βλέπει τους φιλάθλους της αγαπημένης του ομάδας να εκστασιάζονται με τις επιτυχίες της ομάδας και να την στηρίζουν, πάντα χωρίς να προκαλούν εντάσεις και επεισόδια.
«Το μήνυμα στους φίλους του Παναθηναϊκού είναι να βρίσκονται κοντά στην ομάδα και να προσφέρουν βοήθεια, αλλά περισσότερο να είναι άψογοι από πλευράς ήθους και επεισοδίων. Είναι απαράδεκτο να δημιουργούν καταστάσεις, πρέπει να είναι πάντα σε αθλητικά πλαίσια».
Όσο για το αν έχει μετανιώσει για κάτι κατά τη διάρκεια της θητείας του στην προεδρία του Παναθηναϊκού, είχε δηλώσει: «Έχω μετανιώσει για την είσοδό μου στον αγωνιστικό χώρο, όταν σε ένα αγώνα έχασα την ψυχραιμία μου. Μία πράξη που δεν έπρεπε να έχει γίνει για κανένα λόγο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βλέπω εφιάλτες επί δύο μήνες. Πρέπει το πάθος και ο αυθορμητισμός να σταματούν εκεί που αρχίζει η λογική».
Αντί επιλόγου, δύο εκφράσεις του Παύλου Γιαννακόπουλου που θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν ως μότο ζωής.
«Είμαστε από τη Σπάρτη και έχουμε μάθει στη ζωή μας να παλεύουμε. Δεν τα βροντήξαμε σε πολύ δύσκολες στιγμές, δεν πιστεύω ότι θα το κάνουμε ποτέ».
«Για να φτάσεις στην κορυφή, χρειάζεται να προσπαθήσεις. Να έχεις όραμα, αφοσίωση και πίστη».
