Η ομιλία του Βασίλη Τσίρκα, Βουλευτή Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ, για το Πολυνομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής και άλλες διατάξεις».
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Με τη συζήτηση και την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης.
Είναι ένα ακόμη βήμα που, σε συνδυασμό με την έγκριση από το Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου, ανοίγει τον δρόμο για να οδεύσουμε με αποφασιστικότητα στην ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, που θα σηματοδοτήσει το τέλος της εποχής των Μνημονίων και την άρση της μνημονιακής επιτροπείας.
Φυσικά ο δρόμος μέχρι τότε ούτε εύκολος ούτε ανώδυνος είναι. Απαιτείται συνεχής εγρήγορση, σωστός σχεδιασμός και σαφείς στόχοι, ώστε να διαμορφωθούν θετικοί όροι και προϋποθέσεις για την έξοδο από τη μνημονιακή επιτροπεία με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και με την κοινωνία όρθια.
Είναι προφανές λοιπόν ότι το πολυνομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα αποτελεί μια από τις τελευταίες δύσκολες φάσεις που είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε για να οδηγηθεί η χώρα σε αυτή νέα εποχή.
Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει πολλά ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν ρυθμιστεί και αντιμετωπιστεί δεκαετίες πριν από την κρίση, όπως τα θέματα που αφορούν το Κτηματολόγιο και τα υποθηκοφυλακεία, τα λατομεία και τα μεταλλεία, την απογραφειοκρατικοποίηση και επίσπευση των διαδικασιών αδειοδότησης και εγκατάστασης επιχειρήσεων.
Την ολοκληρωμένη και συνεκτική προσέγγιση των θεμάτων εποπτείας της αγοράς και των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.
Την αξιολόγηση των φαρμάκων με επιστημονικά κριτήρια και τον τρόπο καθορισμού της τιμής τους.
Την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας, τη διευκόλυνση των Α.μ.Ε.Α. για την έκδοση των επιδομάτων τους.
Τη στήριξη των μικρομεσαίων αρτοποιών. Την επανεξέταση της διαδικασίας των απαλλοτριώσεων στα δημόσια έργα και άλλα θέματα που θα μπορούσαν να αποτελούν αντικείμενο νομοθέτησης και εκτός του ασφυκτικού μνημονιακού πλαισίου.
Θέματα που λίμναζαν επί δεκαετίες για την επίλυση των οποίων αδιαφορούσαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο όλα τα προηγούμενα χρόνια, αφού το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η συντήρηση των πελατειακών τους σχέσεων και η αναπαραγωγή της εξουσίας, τα αποτελέσματα της οποίας γνώρισε πολύ καλά ο ελληνικός λαός.
Θα σταθώ σε τρία ζητήματα του Πολυνομοσχεδίου.
Το πρώτο αφορά στο ζήτημα του θεσμού της διαμεσολάβησης, του τρόπου δηλαδή της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών. Ο θεσμός της διαμεσολάβησης ήδη εφαρμόζεται σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στην αποσυμφόρηση των δικαστηρίων από υποθέσεις που μπορούν να επιλυθούν εκτός των δικαστικών αιθουσών και σε συνεννόηση μεταξύ των πολιτών.
Ο θεσμός της διαμεσολάβησης αφορά σε μία σειρά συγκεκριμένων κατηγοριών υποθέσεων, οι οποίες μπορούν να λυθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε οι διάδικοι να μην φτάνουν μετά από χρόνια ενώπιον των δικαστηρίων.
Είναι λάθος η άποψη που διατυπώνεται ότι ο Διαμεσολαβητής μετατρέπεται σε οιονεί Δικαστή, αφού δεν εκδίδει δικαστική απόφαση ούτε τέμνει τις διαφορές των πολιτών. Αυτό που καλείται να πράξει είναι να συμβιβάσει ουσιαστικά μία διαφορά, ώστε τα μέρη να καταλήξουν σε συμφωνία, χωρίς βέβαια να δεσμεύει τα μέρη να την αποδεχτούν καταλήγοντας εν τέλει στη δικαστική οδό. Δεν τίθεται επομένως ζήτημα ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης.
Η Κυβέρνηση, μάλιστα, αφού έλαβε υπόψη τις απόψεις των εμπλεκόμενων φορέων και κυρίως της αντιπροσωπείας της Ολομέλειας των Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, προχώρησε σε μια σειρά τροποποιήσεων, όπως η μείωση της αμοιβής του διαμεσολαβητή, ώστε η διαδικασία να είναι πρόσφορη σε όλους τους πολίτες, η διαγραφή της υποχρεωτικότητας του θεσμού της διαμεσολάβησης στις εργατικές διαφορές και άλλες επιπλέον τροποποιήσεις που συμβάλλουν στη βελτίωση του νομοθετήματος προς όφελος του πολίτη.
Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι οι διατάξεις που αφορούν στον εξορθολογισμό του κτηματολογίου. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μεταρρύθμιση που δημιουργεί έναν ενιαίο τρόπο οργάνωσης των παρεχόμενων υπηρεσιών καταχώρησης και δημοσιότητας των δικαιωμάτων σε όλη την επικράτεια, με εφαρμογή ενιαίων κανόνων και τη διασφάλιση παροχής υπηρεσιών υψηλής ποιότητας. Συστήνεται νέος ενιαίος φορέας με την επωνυμία «Ελληνικό Κτηματολόγιο», όπως ισχύει σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Ο νομικός έλεγχος και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών συνιστά άσκηση δημόσιας εξουσίας και επομένως δεν μπορεί παρά να ανατεθεί σε όργανο που ανήκει στο κράτος. Η κυριότητα και η συναφής διαχείριση είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στο κράτος.
Τα υφιστάμενα κτηματολογικά γραφεία και υποθηκοφυλακεία θα ενσωματωθούν στον νέο οργανισμό, ώστε να υπάρχει καλύτερος συντονισμός που θα οδηγήσει στην κτηματογράφηση του συνόλου της επικράτειας μέχρι το 2020. Η ριζική αναδιοργάνωση των συγκεκριμένων δομών θα διασφαλίσει πλήρως την αρχή της δημοσιότητας και θα κατοχυρώσει την ασφάλεια των συναλλαγών.
Η ολοκλήρωση της κτηματογράφησης της χώρας αποτελεί προτεραιότητα της Κυβέρνησης που σε συνδυασμό με την ανάρτηση των δασικών χαρτών αποτελούν κεντρικά αναπτυξιακά εργαλεία.
Το τρίτο ζήτημα αφορά στον συνδικαλιστικό νόμο και θέματα που αφορούν την απεργία, όπως ο τρόπος κήρυξής της. Η αλήθεια είναι ότι κατά την πορεία της διαπραγμάτευσης τέθηκαν από τους θεσμούς πάρα πολλές απαιτήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, απαιτήσεις οι οποίες αποκρούστηκαν σθεναρά από την ελληνική κυβέρνηση και δεν έγιναν αποδεκτές.
Αυτό που τελικά συμφωνήθηκε αποτελεί τη μικρότερη δυνατή υποχώρηση.
Τονίστηκε με κατηγορηματικό τρόπο ότι οι προωθούμενες παρεμβάσεις δεν αφορούν συνολικά την απεργία και δεν συρρικνώνουν το δικαίωμα των εργαζομένων σε αυτήν.
Η μόνη αλλαγή αφορά στον κανόνα της απαρτίας στη λήψη απόφασης για απεργία από τα πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία και σε καμία περίπτωση τα πρωτοβάθμια σωματεία ευρύτερης περιφέρειας ή πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς και τις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις.
Ξεχνάνε όμως όσοι φωνάζουν σήμερα ότι στο πλαίσιο της ίδιας διαπραγμάτευσης η Κυβέρνηση κατάφερε μία σειρά από θετικά αποτελέσματα προς όφελος των εργαζομένων και προς ενίσχυση της διαπραγματευτικής τους δυνατότητας.
Ξεχνάνε την αποτροπή του λοκάουτ που ζητούσαν το ΔΝΤ, η Νέα Δημοκρατία και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που επιβάλλουν τη γραμμή τους στη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση.
Ξεχνάνε την προτεραιοποίηση των αποζημιώσεων των εργαζομένων έναντι των τραπεζών στις υπό πτώχευση επιχειρήσεις, απόφαση που έρχεται να ανατρέψει την ίδια μνημονιακή υποχρέωση που είχαν επιβάλλει οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί με τους δανειστές.
Και βέβαια ξεχνάνε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων που πέτυχε η Κυβέρνηση, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των δανειστών και του ΣΕΒ.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Ακόμα και σε συνθήκες δημοσιονομικής στενότητας και δυσκολιών η παρούσα Κυβέρνηση αποτυπώνει το στίγμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής πόρων και προχωράει σε εκείνες τις μεταρρυθμίσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, χωρίς τα λάθη, τις παθογένειες και την πελατειακή αντίληψη του παρελθόντος.
Το τέλος των μνημονίων αποτελεί για εμάς το μέσο για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε τη δική μας πολιτική χωρίς την πνιγηρή επιτροπεία.
Το 2018 η χώρα αλλάζει σελίδα και όταν θα φτάσουμε στο τέλος της τετραετίας ο λαός θα ξέρει ποιος τον έβγαλε από την περιπέτεια
