+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΤΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Πρός τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Χριστούγεννα! Ὅσο πλησιάζουμε τήν «ἅγια νύχτα», τόσο τρέχει ὁ νοῦς μας στούς ἱερούς λόφους τῆς Βηθλεέμ. Ἡ σκέψη μας ἀγκαλιάζει πρόσωπα ἱερά καί γεγονότα θαυμαστά. Τό Θεῖο Βρέφος, ἡ Παναγία καί ὁ δίκαιος Ἰωσήφ παίρνουν κεντρική θέση στήν ψυχή μας. Ἄς μπορούσαμε, νά δοῦμε κι ἐμεῖς τόν νεογέννητο Ἰησοῦ, ὅπως οἱ βοσκοί καί νά Τοῦ προσφέρουμε τά δῶρα μας, ὅπως οἱ Μάγοι…
Αὐτό ὅμως, πού κατ’ ἀρχάς φαίνεται ἀπραγματοποίητο, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τό καθιστᾶ δυνατό. Μποροῦμε κι ἐμεῖς, σάν τούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ, νά συναντήσουμε τόν Ἰησοῦ καί σάν τούς Μάγους τῆς Ἀνατολῆς, νά Τοῦ προσφέρουμε τά δῶρα τῆς ἀγάπης μας.
Ὁ Ἰησοῦς, ἀπό τότε πού ἐγεννήθη στό Σπήλαιο καί ἀνεκλίθη στή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, δέν ἐγκατέλειψε τόν κόσμο μας. Ἄς ἀνελήφθη στούς οὐρανούς· δέν ἔπαψε νά εἶναι ἀνάμεσά μας. Τό εἶπε καθαρά ὁ Ἴδιος: «ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Δέν παρέλειψε ἀκόμη, νά μᾶς ὑποδείξει καί τούς τρόπους, μέ τούς ὁποίους θά εἶναι παρών καί θά Τόν συναντοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ τρόπος συναντήσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν «τεχθέντα Βασιλέα» τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ ὁδός τῶν «ἐλαχίστων ἀδελφῶν». Ὁ δρόμος, πού φέρνει στήν φάτνη, περνᾶ ἀπό τούς ἐνδεεῖς καί ἀδυνάτους ἀνθρώπους· ἀπό ὅλους ἐκείνους, πού δοκιμάζονται καί ὑποφέρουν. Ὅποιος συναντήσει αὐτούς, εἶναι σάν νά συναντᾶ τόν Θεό. Ὅ,τι προσφέρεις σ’ αὐτούς, εἶναι σάν νά τό προσφέρεις στόν Χριστό.
Μποροῦμε λοιπόν κι ἐμεῖς, νά πλησιάσουμε τόν «ἐν σπηλαίῳ τεχθέντα» Ἰησοῦ. Μποροῦμε νά Τόν συναντήσουμε σέ κάποιο σπήλαιο, πού δέν θά εἶναι στήν μακρινή Βηθλεέμ, ἀλλά στήν περιοχή μας. Ἴσως, σέ κάποιο φτωχόσπιτο. Σέ κάποιο νοσοκομεῖο ἤ ἀκόμη καί σέ κάποιο σπίτι, πού τό ἔπληξε ὁ πόνος, ἡ δυστυχία, ἡ θλίψη, ἡ ἀρρώστια ἤ ὁ θάνατος. Ἐκεῖ, μᾶς περιμένει ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος δέν εἶχε «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ». Μᾶς καρτερεῖ.
Προσμένει τούς σύγχρονους βοσκούς, νά πᾶνε, νά Τόν συναντήσουν· καί τούς Μάγους, νά Τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τους. Περιμένει ὅλους μας. Διότι, ὅσοι μέ ἁγνή διάθεση, θά τρέξουν στό προσκλητήριο τῆς ἀγάπης, ἀποτελοῦν τούς ποιμένες καί τούς Μάγους, σέ κάθε ἐποχή.
Μεταξύ τῶν ἁπλοϊκῶν ποιμένων καί τῶν σοφῶν Μάγων τῆς Ἀνατολῆς, πού ἀναφέρει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὑπάρχει διαφορά, ὡς πρός τόν χρόνο, πού συναντοῦν τόν «ἐν σπηλαίῳ γεννηθέντα». Οἱ ποιμένες τρέχουν ἀμέσως στό σπήλαιο, διότι εἶναι πολύ κοντά σέ αὐτό. Οἱ Μάγοι ἔρχονται καθυστερημένοι κάπως, διότι εἶναι μακρύτερα. Ὅλοι τους ὅμως, ἔχουν ἕνα κοινό γνώρισμα: τήν ἀγάπη γιά τόν Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
Ἄς τρέξουμε λοιπόν κι ἐμεῖς. Ἄν εἶναι στήν γειτονιά μας τό «σπήλαιον», ἄς δώσουμε ἀμέσως, ὅπως οἱ ποιμένες, τό παρόν τῆς ἀγάπης μας. Ἄν εἶναι κάπου μακρύτερα, ἄς μιμηθοῦμε τούς Μάγους, πού δέν ὑπολόγισαν κόπους καί θυσίες. Ἄς ὑπερβοῦμε τίς δυσκολίες.
Ἄς πρυτανεύσει ἡ ἀγάπη μέσα στίς καρδιές μας. Καί τότε, μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, ἄρχοντες, νέοι, μαθητές, οἰκογένειες, ἀπόδημοι Ἀρτινοί, ὅταν θά ἀκούγεται ἡ προτροπή «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός», θά ξέρουμε, ὅτι ἡ Βηθλεέμ «ἐντός ἡμῶν ἐστί».
Διάπυρος πρός τόν Νηπιάσαντα Κύριον εὐχέτης σας
Ὁ Μητροπολίτης
+ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
